Αρχιδιακόνου Διονυσίου Γκόλια
Για άλλη μια χρονιά αξιωνόμαστε να γιορτάσουμε το “Πάσχα του καλοκαιριου”, την πάνσεπτη Κοίμηση της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. Με αφορμή τη μεγάλη αυτή Θεομητορική γιορτή θα ήθελα να παρατηρήσουμε κάποιους πόνους και πειρασμούς που δοκίμασε η Πάναγνη Μητέρα του Λυτρωτού μας στην ταπεινή ζωή της, ώστε να λάβουμε κι εμείς θάρρος και υπομονή στη ζωή μας.
– Ως πρώτο πειρασμό της Παναγίας θα μπορούσαμε ίσως να θεωρήσουμε τη στενοχώρια του Ιωσήφ μόλις πληροφορήθηκε την εγκυμοσύνη της. Η Παναγία μετά τον Ευαγγελισμό επισκέφθηκε την Ελισάβετ και έμεινε εκεί τρεις μήνες. Μόλις επέστρεψε ο Ιωσήφ βλέποντας την εγκυμοσύνη της τάράχθηκε και προς στιγμήν σκέφθηκε το χωριμό ( αν και θα μπορούσε παραδειγματικά να την διαπομπεύσει όπως προέβλεπε ο νόμος). “Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ών και μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν” (Ματθ. Α΄19). Άγγελος Κυρίου τελικά παρουσιάζεται στον Ιωσήφ και του αποκαλύπτει τη μεγάλη ευλογία που κρύβει η εγκυμοσύνη.
– Δεύτερος πειρασμός η έλλειψη πανδοχείου στη Βηθλεέμ, όπου έφτασαν με τον Ιωσήφ για να απογραφούν. “Ούκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι” (Λουκ.β΄6). Δεν έφτανε ο κόπος του ταξιδιού κάτω από αντίξοες συνθήκες υπήρχε και πρόβλημα στέγης. Τελικά βρέθηκε κάποιος χώρος μέσα σε ένα σταύλο, όπου ανάμεσα στα ζώα γεννήθηκε ο Λυτρωτής του κόσμου.
– Τρίτος πειραμός η προσφυγιά της Θεοτόκου. Πριν ο Ηρώδης διατάξει τη σφαγή των νηπίων θέλοντας να εξολοθρεύσει τον Ιησού, Άγγελος Κυρίου αποκαλύπτει στον Ιωσήφ το φοβερό σχέδιο και του λέει να πάρει τον Ιησού και την Παναγία και να φύγουν προσωρινά στην Αίγυπτο. Έτσι η Παναγία δοκιμάζει και αυτό το μαρτύριο, περπατώντας για αρκετές μέρες εκατοντάδες μίλια με κοπους και βάσανα.
– Μεγάλο πειρασμό έζησε η Θεοτόκος όταν έχασε τον Υιό Της, τον δωδεκάχρονο Ιησού, στα Ιεροσόλυμα. Τρείς ολόκληρες ημέρες μαζί με τον Ιωσήφ τον αναζητούσαν με πολλή αγωνία. “Ιδού ο πατήρ σου καγώ οδυνώμενοι εζητούμεν σοι” (Λουκ.β΄48).
– Ο πιό μεγάλος πειρασμός πάντως της Θεοτόκου θα ήταν όταν έβλεπε τον αναμάρτητο Υιό Της, να υβρίζεται, να δικάζεται, να χαστουκίζεται, να εμπαίζεται, να μαστιγώνεται και τέλος να σταυρώνεται. “Και σου δε αυτής την ψυχή διελεύσεται ρομφαία” (Λουκ.β΄35). Στην ψυχή Σου θα πέσει μαχαιριά, προφήτεψε για την Παναγία και ο Άγιος Συμεών. Τους πόνους που δεν γεύτηκε η Παναγία κατά τη Γέννηση του Ιησού τους βιώνει τώρα στη Σταύρωση. “Αφορήτους δε ωδίνας ως τίκτουσα ήδη φέρω, ανεβόα η σεμνή” (β΄στάση εγκωμίων). Κάποια παράδοση αναφέρει ότι η κραυγή της Παναγίας ήταν τόσο μεγάλη, ώστε αντήχησε σε όλο το βουνό. Σε ανάμνηση της στιγμής αυτής μάλιστα χτίστηκε κοντά εκεί Μοναστήρι, αφιερωμένο στη “Μεγάλη Παναγία”. Αξίζει να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο ότι στο νησί των Λειψών υπάρχει μια θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας στην οποία η Θεοτόκος κρατάει τον Ιησού όχι ως βρέφος αλλά Εσταυρωμένο και ονομάζεται “Παναγία του χάρου”.
– Και μετά την Κοίμησή Της όμως η Θεοτόκος γεύτηκε πόνο, όταν ο ασεβής Ιεφονίας κατά τη διάρκεια της νεκρωσίμου ακολουθίας όρμησε με μανία στο φέρετρο θέλοντας να βεβηλώσει το Πανάχραντο Σώμα Της. Αόρατο σπαθί όμως του έκοψε τα χέρια τα οποία έμειναν στο φέρετρο. Μετανιωμένος τότε ο Ιεφονίας για το τόλμημά του δέχθηκε την ίαση.
-Το τόλμημα του Ιεφονία πολλοί ήταν αυτοί που το μιμήθηκαν στη συνέχεια βεβηλώνωντας Ιερά Εικονίσματα της Θεοτόκου.
Υπάρχουν πολλές Εικόνες που μαρτυρούν τη βεβήλωση που δέχθηκαν, όπως η Παναγία η “πυροβοληθήσα”, η Παναγία η “εσφαγμένη” και άλλες.
– Και σήμερα όμως δέχεται πόνο η Παναγία από τη συμπεριφορά των παιδιών Της. Ναι, την πικραίνουμε την Παναγία μας, τη Μητέρα μας, όταν χυδαία βρίζουμε το Πάνσεπτο Όνομά Της, όταν δεν λατρεύουμε τον Υιό Της και Σωτήρα μας, όταν τέλος προσκυνάμε την Αγία Εικόνα της με αισχρή ενδυμασία χωρίς να παραδειγματιζόμαστε από την Παρθενική ζωή Της.
Πολλοί οι πειρασμοί στη ζωή της Θεοτόκου, πολλοί οι πειρασμοί και στη δική μας ζωή. Όσος όμως κι αν είναι ο πόνος μας δεν μπορεί να συγκριθεί με τον πόνο της Παναγίας, ιδίως μπροστά στη θέα του Εσταυρωμένου αναμάρτητου Υιού Της.
Αδελφοί, η ζωή της Παναγίας μας μεταφέρει και το μήνυμα της υπομονής. Ας τιμήσουμε την Μητέρα του Θεού μας και δική μας Μητέρα όπως πρέπει. Ας επικαλούμαστε τη Χάρη Της. Κι αυτή βλέποντας τη σωστή ζωή μας, την προσήλωσή μας στην Εκκλησία, την αγάπη και εμπιστοσύνη μας στο πρόσωπό Της, μετά τον Θεό, θα μας ενισχύει στον αγώνα της ταραγμένης ζωής μας. Θα μας δίνει κουράγιο και ελπίδα. Θα μεσιτεύει τέλος στον Υιό Της και Θεό μας και για τα συμφέροντα αυτής της πρόσκαιρης ζωής μας αλλά κυρίως για την είσοδό μας στη Βασιλεία των Ουρανών.
Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου Σώτερ σώσων ημάς.